Ustawianie systemów reflektorów
W tym miejscu znajdziesz pożyteczną wiedzę podstawową i cenne wskazówki dotyczące ustawiania reflektorów pojazdów.
Wskazówka dotycząca bezpieczeństwa
Poniższe informacje i porady praktyczne zostały przygotowane przez firmę HELLA w celu zapewnienia profesjonalnego wsparcia dla warsztatów samochodowych. Informacje udostępnione na tej stronie internetowej powinny być wykorzystywane tylko przez odpowiednio wykwalifikowany personel.
Od roku 1957, gdy na rynek został wprowadzony asymetryczny system rozsyłu światła, istnieją także ustawowe wytyczne dotyczące prawidłowego ustawiania reflektorów.
Początkowo reflektory ustawiano tzw. „metodą ściany w odległości 10 metrów”. Polega ona na ustawieniu pojazdu w odległości 10 m od jasnej ściany, na której znajdują się specjalne oznakowania. Na podstawie tych oznakowań odbywa się kontrola i ustawianie reflektorów.
Do dnia dzisiejszego metoda ta jest prawnie uznanym sposobem kontroli. Szczególnie często stosuje się ją w przypadku pojazdów rolniczych oraz specjalnych. Jej wadą jest między innymi fakt, że do przeprowadzenia kontroli potrzebna jest odpowiednio duża, jasna, wolna ściana oraz znaczna ilość miejsca. W wielu przypadkach warsztaty samochodowe nie dysponują jednak ani jednym, ani drugim.
Te okoliczności przyczyniły się ostatecznie do rozwoju urządzeń do ustawiania świateł. Urządzenia te umożliwiają szybszą i bardziej wszechstronną kontrolę rozsyłu światła.
Poniżej przedstawiamy metody pomiaru, podstawy prawne oraz najważniejsze etapy profesjonalnego ustawiania reflektorów.
Z zasady przyrządy do ustawiania reflektorów symulują ścianę w odległości 10 m. Soczewka zamocowana w skrzyni układu optycznego skraca wymaganą przepisami odległość pomiarową wynoszącą 10 m do odcinka 50 cm (odstęp soczewki do ekranu kontrolnego patrz ilustracja 2).
Wady kontroli przy użyciu ściany, takie jak potrzebna przestrzeń i wymóg odpowiedniej powierzchni, zostają wyeliminowane. Przyrząd do ustawiania reflektorów może być także stosowany wszechstronnie w różnych warsztatu pod warunkiem, że podłoga warsztatu spełnia odpowiednie tolerancje.
Stan podłoża ma podstawowe znaczenie dla dokładnego ustawienia reflektorów. Z tego względu istnieje w tym zakresie oddzielna norma (ISO 10604), w treści której dokładnie zdefiniowano pojęcie „powierzchni kontrolnej” i wyznaczono dopuszczalne tolerancje. Rysunki przedstawione na ilustracji nr 3 przedstawiają te wymogi w sposób uproszczony.
Jeżeli warunki tolerancji nie zostaną spełnione, nawet drobne odchylenia mają duży wpływ na rozsył światła.
Dobrze ilustruje to prosty przykład:
Jak już wspomniano powyżej, w przyrządzie do ustawiania reflektorów została zamocowana soczewka, która skraca przepisową odległość pomiaru, wynoszącą 10 m od ściany, do odcinka 50 cm. Błąd pomiaru wynoszący 5 mm na ekranie kontrolnym przyrządu do ustawiania odpowiada więc różnicy wynoszącej 10 cm na 10 m (stosunek 10 m do 50 cm równa się współczynnikowi 20). W przypadku pojazdu, którego reflektory znajdują się na wysokości 60 cm, zasięg świateł mijania wynosi 60 m (przy nachyleniu wstępnym wynoszącym 1% = 10 cm na 10 m zasięgu).
Oznacza to, że światło reflektorów wykazywałoby odchylenie o 60 cm! Ten przykład uwidacznia, jak decydujący wpływ na rozsył światła ma odpowiednia powierzchnia kontrolna. O oślepianiu kierowców nadjeżdżających z przeciwka czy jeździe w półmroku decydują tylko milimetry!
Stan podłoża nie jest jednak jedyną ważną kwestią. Również sam pojazd musi zostać przygotowany do kontroli.
Należy zwrócić uwagę na poniższe punkty:
Jeżeli zostały spełnione wymogi dotyczące podłoża i dokonano kontroli pojazdu, w celu poprawnego ustawienia świateł należy także odpowiednio ustawić przyrząd do ustawiania świateł względem pojazdu.
Ustawić przyrząd do ustawiania przed sprawdzanym reflektorem. Obudowa przyrządu musi być ustawiona naprzeciwko środka reflektora lub źródła światła. Maksymalne odchylenie w pionie i w poziomie nie może przekraczać 3 cm. Odstęp pomiędzy obudową przyrządu a reflektorem może być różny w zależności od producenta. W przypadku przyrządów do ustawiania świateł HELLA GUTMANN odstęp pomiędzy przednią krawędzią układu optycznego a reflektorem może wynosić od 30 do 70 cm, patrz ilustracja 5.
Następnie wyregulować pozycję obudowy przyrządu względem pojazdu. Jeżeli przyrząd posiada podstawę na rolkach, musi on zostać ustawiony oddzielnie w stosunku do każdego sprawdzanego reflektora. Jednak w przypadku przyrządów poruszanych na szynach wystarczy jednorazowe ustawienie obudowy układu optycznego względem reflektora. Następnie za pomocą celownika szerokopasmowego, laserowego lub zwierciadlanego wyregulować pozycję obudowy przyrządu w taki sposób, aby linia celownika dotykała dwóch punktów leżących na tej samej wysokości i symetrycznie względem osi wzdłużnej pojazdu, patrz ilustracja 5, przerywane linie.
Na zakończenie należy jeszcze ustawić tzw. „fabryczne pochylenie" na przyrządzie. Jest ono odpowiednikiem kąta pochylenia granicy światło-cienia reflektora. Wartość pochylenia podawana jest w % i można ją z reguły odczytać na reflektorze, patrz ilustracja 6.
Na przykład wartość 1% oznacza, że światła mijania mają pochylenie wynoszące 10 cm na zasięgu 10 m. Pokrętłem ze skalą ustawić ekran kontrolny przyrządu do ustawiania na odpowiednią wartość procentową, patrz ilustracja 7.
Poniżej znajdują się dwie tabele ustawień, zawierające główne nastawy dla różnych typów pojazdów.
Rodzaj pojazdu: Pojazdy mechaniczne, wielośladowe, z wyjątkiem pojazdów rolniczych lub leśniczych Ciągniki i maszyny robocze oraz podobne pojazdy mechaniczne | Wielkość ustawienia | ||
---|---|---|---|
Reflektory świateł mijania | Reflektory przeciwmgłowe | ||
1.1 | Kontrola wg norm EWG (WE) / ECE | Wielkość ustawienia podana na pojeździe | 2,0% |
1.1.1 | Pojazdy mechaniczne z oświetleniem zamontowanym zgodnie z 76/756/EWG lub z aprobatą zgodną z ECE-R 48 | ||
1.2 | Kontrola wg niemieckich przepisów dotyczących rejestracji pojazdów, StVZO | ||
1.2.1 | Pojazdy z datą pierwszej rejestracji po 01.01.1990 r. Reflektory nie wyżej niż 1200 mm ponad jezdnią1) | ||
1.2.2 | Pojazdy z datą pierwszej rejestracji do 31.12.1989 r. Reflektory nie wyżej niż 1400 mm ponad jezdnią1) oraz pojazdy z datą pierwszej rejestracji po 01.01.1990 r. Reflektory wyżej niż 1200 mm, ale nie wyżej niż 1400 mm ponad jezdnią1) | 1,2% | 2,0% |
a) | Samochody osobowe (także pojazdy kombinowane) | 1,2% | 2,0% |
b) | Pojazdy mechaniczne z układem regulacji poziomu zawieszenia lub automatyczną kompensacją nachylenia wiązki świetlnej2) | 1,0% | 2,0% |
c) | Pojazdy ciężarowe z powierzchnią ładunkową z przodu | ||
d) | Pojazdy ciężarowe z powierzchnią ładunkową z tyłu, z wyjątkiem pojazdów zgodnych z punktem 1.2.2 b) | 3,0% | 4,0% |
e) | Ciągniki siodłowe, z wyjątkiem pojazdów zgodnie z 1.2.2 b) | ||
f) | Autobusy, z wyjątkiem pojazdów zgodnych z punktem 1.2.2 b) | ||
1.2.3 | Pojazdy mechaniczne z reflektorami na wysokości ≤ 1400 mm1) | H/3 | (H/3 + 7) |
2. | Motocykle i podobne pojazdy | ||
2.1 | Kontrola wg 93/92/EWG | ||
a) | Motorowery 2-kołowe | Brak wymagań | |
b) | Motorowery 3-kołowe i 4-kołowe pojazdy lekkie | ||
c) | Motocykle z koszem i bez | od 0,5 do 2,5% | 2,0% |
d) | Motorowery 3-kołowe | ||
2.2 | Kontrola wg ECE-R 53 | Wielkość ustawienia podana na pojeździe | 2,0% |
2.3 | Kontrola wg niemieckich przepisów dotyczących rejestracji pojazdów, StVZO | 1,0% | 2,0% |
3 | Ciągniki i maszyny robocze oraz podobne pojazdy mechaniczne o przeznaczeniu rolniczym lub leśniczym | ||
3.1 | Kontrola wg norm EWG (WE) / ECE | ||
a) | Wysokość reflektora: 500 mm < h ≤ 1200 mm | od 0,5 do 4,0% | 2,0% |
b) | Wysokość reflektora: 1200 mm < h ≤ 1500 mm | od 0,5 do 6,0% | 2,0% |
c) | Dodatkowe reflektory (na ciągnikach przystosowanych do osprzętu instalowanego z przodu) H ≤ 2800 mm | H/3 | |
3.2 | Kontrola wg niemieckich przepisów o dopuszczaniu do ruchu drogowego StVZO | ||
a) | Jednoosiowe ciągniki lub maszyny robocze z reflektorami stale zasłoniętymi, na których podano wymagane pochylenie środka wiązki świetlnej | 2 x N | 2,0% |
b) | Wieloosiowe ciągniki i maszyny robocze | 1,0% | 2,0% |
1) Do najwyższego punktu świecącej powierzchni.
2) Należy uwzględnić właściwości tych urządzeń zgodnie z instrukcjami producentów.
Po optymalnym ustawieniu przyrządu można rozpocząć sprawdzanie i korygowanie różnych rodzajów rozsyłu światła.
Niektórzy producenci oferują od pewnego czasu tzw. „asystentów świateł drogowych” jako wyposażenie opcjonalne. Przy użyciu zamontowanej w przedniej szybie kamery możliwe jest rozpoznawanie pojazdów nadjeżdżających z przeciwka lub poruszających się przed danym pojazdem. Następnie, zależnie od sytuacji, w sposób automatyczny zostają włączone lub wyłączone światła drogowe. Oprócz tego istnieje także tzw. „pionowa granica światło-cienia” (skrót w języku niemieckim VHDG). Ten system świateł drogowych charakteryzuje się specyficznym rozsyłem światła na drodze.
W przeciwieństwie do normalnych świateł drogowych, które tworzą plamę świetlną w kształcie owalu na ekranie kontrolnym, pionowa granica światło-cienia wytwarza kształt raczej prostokątny, patrz ilustracja 9.
W celu regulacji tego rodzaju funkcji świateł drogowych należy otworzyć odpowiednie menu przy użyciu testera diagnostycznego. Reflektory zostają ustawione w odpowiedniej pozycji, a następnie zostaje wysterowana pionowa granica światło-cienia. Następnym krokiem jest ustawienie pionowej linii rozsyłu światła (okrąg w kolorze czerwonym) w taki sposób, aby znajdowała się ona dokładnie na środku ekranu kontrolnego. W przypadku pionowej granicy światło-cienia poprawne ustawienie reflektorów jest absolutnie konieczne, ponieważ w innym razie pozostali uczestnicy ruchu drogowego mogą być całkowicie oślepiani.
Korzystając z luksomierza można po ustawieniu reflektorów sprawdzić między innymi, czy nie jest przekraczana dopuszczalna wartość natężenia świateł mijania. Z reguły nowoczesne przyrządy do ustawiania reflektorów są wyposażone w cyfrowe luksomierze, patrz ilustracja 10.
Jeżeli wartość natężenia oświetlenia zostaje znacznie przekroczona, należy wymienić reflektor, aby nie oślepiał on pozostałych uczestników ruchu drogowego.
Ustawianie reflektora przy użyciu przyrządu do ustawiania świateł (SEG V).
04:39 min
Jak wspominano powyżej, metoda ta znajduje obecnie zastosowanie głównie w przypadku pojazdów, u których górna krawędź lustra reflektora znajduje się w pozycji wyższej niż 140 cm nad powierzchnią postojową pojazdu. Pojazd jest przy tym ustawiany na płaskiej powierzchni, która nie musi być pozioma, w odległości 10 m od pionowej jasnej ściany.
Na ścianie muszą zostać zaznaczone następujące linie:
Linia A
Przedłużyć oś podłużną pojazdu do ściany i zaznaczyć ją pionową linią.
Linie B i C
Zmierzyć odstęp X reflektorów (od środka do środka) na pojeździe i nanieść tę wartość symetrycznie do linii A.
Linia D
Zaznaczyć w odległości „e” pod linią H.
Linia H
Zmierzyć wysokość środka reflektora nad powierzchnią postojową i nanieść na ścianę kontrolną równolegle do powierzchni postojowej.
Zakryć prawy reflektor, a lewy reflektor ustawić w taki sposób, aby pozioma część granicy światło-cienia stykała się z linią D. Następnie wyregulować reflektor bocznie. Punkt załamania między poziomą i wznoszącą się (asymetryczną) częścią granicy światło-cienia musi wypadać na linii B. Następnie w taki sam sposób wyregulować prawy reflektor. Załamanie granicy światło-cienia znajduje się tu na linii C.
Nie, w niczym mi nie pomógł
Tak, okazał się pomocny